Concert of Sankari Krishnan on 12-11-10

Violin: Ambika Prasadh

Mrudangam: Erode Nagaraj

1. thirumAl marugA un thirunAmaM – varNam-AndhOLikA – Adhi – Lalgudi Jayaraman
2. ainkaran illAmal – kEdhAram – Adhi – Periyasamy Thooran
3. OrARu mukanE – reethigowLa – Adhi- Neelakanta Sivan
4. padhumanAbhan marugA – nAgasvarAvaLI – Adhi – Papanasam Sivan
5. aruL seyya vENdum ayyA – rasikapriyA –Adhi – Koteesvara Iyer
6. varuvArO – Sama – Adhi – Gopalakrishna Bharathi
7. thAmadhamEn svAmi – thOdi – Adhi – Papanasam Sivan
8. kaliyuga varadhan – brindhAvana sArangA – Adhi- Periyasamy Thooran
9. azhagu dheivamAga vandhu – kAvadichindhu – senchurutti - Periyasamy Thooran
10. karuNai dheivamE – sindhu bhairavi – Adhi – Madhurai Srinivasan
11. kumaragurupara – dhvijAvanthi – thiruppugazh – misra gathi – Adhi - Arunagirinathar
12. thillAnA – kamAs - Adhi – Lalgudi Jayaraman
13. ARiru thadanthOL vAzhga – viruththam – kandhapurANam

Slowly I am becoming a long time no see fellow. Well, when you come across the corners of the art of smelling, you can only but admit you’re becoming a nosy guy! A nosy guy who fell-low becomes aware of kinds of smell. I, fortunately as a musician, could only feel the presence of God, as I fell on lotuses (CM) instead of mud and I inhale only the fragrances.

One such aroma was the concert of Sankari Krishnan on skandha sashti day at kAsi visvanAtha temple in mAmbalam. Ably supported on the violin by Ambika Prasadh, she commenced her concert with Lalgudi sir’s varNam in AndhOLikA. Right from the start, Sankari maintained three important qualities throughout the concert which are bhAvam, emphasis on lyrical beauty and nice improvisations.

Her kEdhAram added spirit to the pace of the concert and the swaras for mooNu thaLLi eduppu were good. The recent come again of the cine music, reethi gowLa, was in the traditional attire and it had a majestic appearance in the temple court. Both the AlApanai and the krithi contained nidhAnam and soothing rendition as it is a song on ‘ARuthalai’ aLikkum ARu-thalai.
The selection of songs, not only consisted various composers but also it showed murugan as marumagan of thirumAl, remembered his aNNan in second song and ammai umaiyAL in third song. I was wondering what would be the krithi next and there came the nAgasvarAvaLi krithi of “Sivan” and varuvArO after the rasikapriyA. 

She began the thOdi in the higher octave and created an effect like we have been hearing the rAgam for the past few minutes already and created a friendly mixing very easily. The krithi was thAmadhEn svAmi. Since, the beginning was higher (octave), the level of it could be considered as jnAna and why a thAmasam for attaining jnAna! In eight minutes, she weaved a nice ponnAdai in thOdi and Ambika Prasadh added colours too. niraval and svaram were for the pallvai line and she emoted well with due emphasis in svAmi thamiyEnukkaruL seyya. She sang a wonderful misra kuRaippu in svarA singing where the structure of the seven and the roopa of the rAga were well balanced.

The post thani songs included a dhwi kAla rendition of thiruppugazh in dhwijAvanthi. A sound of horn from one of the vehicles from madley road in a matching rishabam gave a good lead to the beginning of the viruththam in madhyamAvathi. A good concert in temple atmosphere.

The maNdapam of the temple is a good place for sadh sangam. The three idols seemed there, natarAja-pArvathi kalyANam-oordhva thANdava were nice. Only thing is the lifted leg of shiva is sculpted wrongly in an impossible position...   

சென்ற வார கல்கியில்...

.

பாதங்கள் வலிக்காமல்

பாதைகள் கடந்த பின்னும்

கண்கள் மட்டும் மறக்கவில்லை

மிதிக்காதபோதும்,

முள்வலியை.

நமக்கு மட்டும்...

மாலை நேரமும்

மழை பெய்யும் சாரலும்,

விரலோடு விரல் கூடி,

முணுமுணுத்த

வரிகளும்...

பின்னாலிருக்கும் நீ

தான் காரணம்...

போகும்போது வேகமாய்ச் செல்வதற்கும்

திரும்புகையில்

சக்கரங்கள்...

தயங்குதற்கும்.

சீறலாய் விழுந்திட்ட

தூறலின் துளிகளால்

ஈரமாய்ச் சுட்டவை

இரு உதடுகள் மட்டுமா - உன்

இதழ் பட்டுச் சிலிர்த்த

என் காதோரங்கள் கூடத்தான்.

முணுமுணுப்புகள் பேசிடவா

முதுகினிலே சாய்ந்திட்டாய்!

சாய்த்திட்ட பாரங்களால்

சடங்குகளை சாதல் செய்தாய்!!

வேகமெடுத்த மழைத் துளிகள் - காதல்

மேகம் தொடுத்த கழை கனிகள்

தேகமெடுத்த நாள் முதலாய்

தேடாததைக் கண்டுகொண்டேன்.

கூடலினால் கொண்டதினால்

வாழ்க்கை ஒரு கூடு,

கூடென்பது சீசா - எண்ணிடப்

புரிகின்றது லேசா.

ஒரு புறம் தாழ்ந்திடின்

மறு புறம் உயரும்; 

உயரங்கள் கண்டதினால்

காண்பவைகள் மாறும்.

மழைத் துளிகள் தாழ்ந்ததினால்

மதக்காதல் பறக்குதடி

மதி மயக்கம் தீர்ந்த பின்னும்

மனம் அங்கே நிற்குமடி.

நகரங்கள் தொட்டதும் உன்

சிகரங்கள் விலக்கிக் கொண்டாய்

நண்பர்கள் பார்ப்பரென்று

நடு வழியில் இறங்கிவிட்டாய்

நன்றாக எரிந்திருந்தும்

நஞ்சானதடி தெரு விளக்கு...

நமை யாரும் காணாத

நாள் என்று?

சொல்லெனக்கு.

தவறவிட்ட முத்தத்தால்

தணலானது நம் மனது

தர மறந்த தருணங்களால்

தரையிறங்கா தவிப்பு அது.

மாலை நேரமும்

மழை பெய்த சாரலும்

காலங்கள் கடந்தும்

காதலைச் சொல்லுமடி...

இருந்தும்,

கடந்து போன காதல்களை விடவும்

இறந்தும்,

முடமாகவும் போய்

இருண்டு போன

இன்னுயிர்களே நினைவிலுள்ளது,

மாமல்லபுரத்துச் சாலைகளுக்கு.

from orkut - mahA periyavA community

Saturday, June 28, 2008

1. அம்மாவும் அப்பாவும் கல்யாண நாளை முன்னிட்டு (30-3-08) தேனம்பாக்கம் பாடசாலை, காஞ்சிபுரம் அதிஷ்டானம் மற்றும் ஒரிக்கை மணி மண்டபம் ஆகிய ஸ்தலங்களுக்குச் சென்று வந்தனர். ம்யூசிக் அகாடெமி annual exam இருந்ததால் என்னால் செல்ல முடியவில்லை.

வந்ததும், பிரசாதமாக ரோஜா இதழ்களும் துளசியும் வில்வ இலைகளும் சாப்பிட்டேன். பின்பு, பெரியவா படத்திற்கு ஹாரத்தி பண்ணும்போது... சற்று மேலே கை உயரும்போது பெரியவாளின் படம், நான் இதுவரை அறிந்திராத ஒன்றை ஸ்புரிக்கச் செய்தது...

சிவலிங்கம் அருகில் பெரியவா... அப்போதுதான் புரிந்தது....

தேனம்பாக்கத்தை சிவாஸ்தானம் என்று கூறுவர். அங்கு ஸ்வாமிக்கு வேதபுரீஸ்வரர் என்று பெயர். தக்ஷிணாமூர்த்தியும் உண்டு. பெரியவாள் 70 களில் தேனம்பாக்கத்தில் தவமியற்றி அருள்பாலித்ததை விவரிக்கையில், "பெரியவா சிவாஸ்தானத்தில் இருந்தபோது..." என்று தான் சொல்வார்கள்.

சிவ - என்றால் ஈசன். சிவா - என்றால் அம்பாள். ஈசன் ஆட்சி புரியும் தேனம்பாக்கத்தில், சிவா - அம்பாள் ஸ்தானத்தில் பெரியவா.

சென்ற முறை காயத்ரி வெங்கட்ராகவனுக்கு வாசிக்க காஞ்சிபுரம் சென்றிருந்தபோது, அன்னதான சத்திரத்தில் இருந்து முதலில் காமாக்ஷி கோயிலுக்கு அழைத்துச் சென்றார் ஸ்ரீ T.V.S. சாரி மாமா. வீல் சேர் கொண்டு போயிருந்ததால் நானும் சென்றேன். அனேகமாக எல்லோருமே, "நாகராஜன்.. இவ்ளோ தடவை மஹா பெரியவாளை தரிசனம் பண்ணீருக்கேள்... காமாஷியை வந்து தரிசனம் பண்ணினதில்லையா?" என்று ஆச்சிரியமாய்க் கேட்டார்கள்.

ஒரு நிலைக்கு மேல் வீல்ச்சேரில் செல்ல இயலவில்லை. அங்கிருந்து தவழ்ந்து உள்ளே சென்று அருகில் அம்பாளை தரிசித்துவிட்டு, பின்பு அதிஷ்டானத்தில் கச்சேரி வாசித்தேன்.
நிகழ்ச்சி முடிந்ததும், அதிஷ்டானத்தில் பிரசாதம் கொடுக்கும்போது, சந்திரமௌலி, பெரியவாளிடம் இருந்து எல்லோருக்கும் படம் கொடுத்தார்.
அது....

பெரியவாள் சிரித்தபடி அமர்ந்திருக்கும் படம்.
கையில் கரும்பு மற்றும் காமாக்ஷியின் ஆபரணங்களுடன்...

3/11/09

delete

 Erode Nagaraj... 

2. "சக மனிதனாக இருந்த ஸ்வாமிநாதன்....."

இன்று காலை, பெரியவாள் பல்லக்கைத் திறந்ததும் மனதில் இந்த வரி தான் ஓடியது.

காரணங்கள் ஏதுமின்றி,
எண்ணக் குவியல்களை திடுமென எதுவோ கிளறி,
மேலெழுந்து ஆர்ப்பரிக்கும்....
தோன்றித் தோன்றி மறையும்....
வினாடிகளில் வாழ்ந்து மடியும் ஒற்றை வரிகள்.

யோசிக்கையில், பொருத்தங்களை மனது அமைத்துக்கொண்டது.

அத்வைதம் சொல்லுகின்ற, அடியார்க்கருளுபவன், பள்ளியிலே பயின்றதுவும் இரண்டிலா இன்பம் தான். ஒன்றாம் வகுப்பிலிருந்து மூன்றாவதிற்கு, "அஞ்சிலே ஒன்றைத் தாவியவன், இந்த "ஸ க ம நி த ஸ்(வாமிநாதன்)".

ஒன்றைத் தாவியதால், ஐந்தையும் கடந்தவன்- கடுந்தவன்.

(பஞ்ச பூதங்கள் ஐந்திலே, ஒன்று நீர். ஒட்டும் தன்மையுடையது. நெருப்பை அணைத்தாலும், ஒட்டுதலால் பற்றிக் கொள்ளும். அதனால் தான், தாமரையிலைத் தண்ணீர் போல எனக்கூறுகிறோம். பற்றற்ற தன்மையால், ஐம்புலன்களையும் வெல்லுதல்).

ஹிந்தோளத்தின் ஸ்வரம் இது. இரண்டாவது (த்வைதம்) ஸ்வரமான 'ரி' இல்லை. க்ரமமான ஐந்தில்(ஸ்வரங்களில்) ம த நி என்பதில், 'ம'வில் இருந்து ஒன்றைத் தாவி, 'ம நி த'னானவன் - நான்-அவன்" (தத்வமஸி) என்றானவன்.
இரு கால்கள் கொண்டதால், ஸ்வாமிநாதன். முக்காலும் உணர்ந்ததால் "ஸ்வாமி-நா-தான்."

"அஹம் பிரம்மாஸ்மி" என்றறிந்தவன் - ஆதலால், அருந்தவன்.
அருந்தவன் ஆனதால் பருகுதற்கினியவன்.
தருவதற்கினியென்ன
தஞ்சம் அடைந்த பின்...
தருணங்கள் தேவையில்லை,
தருமூலன் தயை வேண்ட.

Mar 12

delete

 Erode Nagaraj... 

காஞ்சி மஹா பெரியவாள் ஒரு முறை, தரிசனத்துக்கு வந்தவாளை பாத்து.....

"இப்போ இங்கேந்து போறானே, அவன் பேர் என்ன தெரியுமோ ? ஸ்ரீ கண்டன். ஆனா, அப்படிச் சொன்னா, சர்க்காருக்கு விரோதமா ஆயிடும்.....

ஏன்னா, இனிமே "ஸ்ரீ"ன்னு சொல்லபடாது, "திரு"ன்னு தான் சொல்லணும்னு சர்க்கார் உத்தரவு.....

ஸ்ரீன்னா, லக்ஷ்மி-ன்னு மட்டும் நெனச்சுண்டு, அத திருன்னு மாத்தறா....ஆனா, பாம்புன்னு ஒரு அர்த்தம் உண்டு, அதனால தான் ஸ்ரீகண்டன் ன்னு பேரு...

ஸ்ரீகண்டன்னா, லக்ஷ்மிய மார்ல வெச்சுண்டிருக்கற பெருமாள் இல்ல.... அத கழுத்துல போட்டுண்டு இருக்கும் சிவன் தான் ...அது தெரியாம, ஸ்ரீன்னாலே லக்ஷ்மி தான்னு மாத்தீருக்கா...."

சற்று அமைதிக்குப் பின், சிரித்தபடி.....

"இவன் ஸ்ரீ கண்டனோ .... திருக்கண்டனோ தெரியாது....
ஆனா இவன் திருடன்....."

சற்று இடைவெளி விட்டு.....

"இவன் மட்டுமில்லே, நீங்க எல்லாருமே திருடர்கள்.... [ ]

ஸ்ரீமான் ஸ்ரீநிவாசன் இப்படி எல்லாத்தையுமே, சீமான் சீனுவாசன்னு தானே தமிழ்ல சொல்றோம்? அப்போ, ஸ்ரீ - சி எல்லாம் ஒண்ணு தானே? அதனாலே நீங்கள்ளாம், என் சீடர்கள்..... அதாவது, திருடர்கள்....."

Mar 12

delete

 Erode Nagaraj... 

ஆந்திர மாநிலத்தைச் சேர்ந்த சம்ஸ்க்ருதப் பண்டிதர் ஒருவர் எனது நெருங்கிய நண்பர். சம்ஸ்க்ருதத்தில் ஸ்லோகம் எழுதும் வல்லமை பெற்றவர். அவர் சொன்ன ஒரு நிகழ்ச்சி:

வெகு நாட்களுக்கு முன், தஞ்சாவூருக்கு அருகில் ஒரு கிராமத்தில் பெரியவாள் முகாமிட்டிருந்த சமயம். சந்த்ரமௌலீஸ்வரர் சன்னதியில் தீப நமஸ்காரங்கள் முடிந்ததும் அங்கு குழுமியிருந்த மாணவர்களை ராம நாமத்தையும், சிவ நாமத்தையும் சொல்லச் சொன்னார் பெரியவர். குறிப்பாக அவர் ஒரு மாணவனை அழைத்து 'ராம ராமா' 'சிவ சிவா' என்று சொல்லச் சொன்னபோது, சுற்றி இருந்தவர்கள் அப்பையனை பிறவி ஊமை என்றனர். ' அதனாலென்ன? பையன் சொல்லட்டும்' என்று பெரியவாள் சொல்ல, பையன் ராம நாமத்தை சொல்ல ஆரம்பித்துவிட்டான் .

இதைக் கண்ட என் ஆந்திர நண்பர். " எந்த மகானை வர்ணிக்க வார்த்தைகள் கிடையாதோ, எந்த மகானைக் கண்டதும் பிறவி ஊமை பேசும் சக்தியைப் பெறுகிறானோ அந்த சந்திரிகா மௌலீ ஆன என் குருநாதனை நமஸ்கரிக்கிறேன்" என்று சம்ஸ்க்ருதத்தில் ஸ்லோகம் எழுதினார். இதில் இன்னொரு விசேஷம் என்னவென்றால், அதுவரை அவர் சம்ஸ்க்ருதத்தில் ஸ்லோகமே எழுதியதில்லையாம். 

- டாக்டர்.ஆர்.வீழிநாதன் (மஹா பெரியவாள் தரிசன அனுபவங்கள் - ஆறாம் தொகுதியிலிருந்து )

Mar 12

delete

 Erode Nagaraj... 

பார்ப்பதற்கு ரொம்ப நல்ல பாட்டியாகத்தான் தென்பட்டாள். வெள்ளை வெளேரென்று புடவை. நெற்றி நிறைய திருநீறு. கழுத்து கொள்ளாமல் ருத்ராக்ஷ, ஸ்படிக மாலைகள். பெரியவாளை வெகு வினயமாகப் பணிந்து எழுந்தாள்.

பெரியவாள், ஒரு தொண்டரிடம் சமையல்கட்டிலிருந்து நூறு எலுமிச்சம்பழம் கொண்டுவரச் சொன்னார்கள். ஒரு தட்டில் அவைகள் வந்தன.

"அந்தப் பாட்டிகிட்ட குடு"

பாட்டிக்குத் திகைப்பு. பிரசாதம் என்றால், ஓரிரு பழங்கள் போதுமே.... நூறு எதற்கு? 'எனக்கு ஏன் இத்தனை பழங்கள்?' என்கிரார்ப்போல் பார்த்தாள் பாட்டி.

"நீ... நிறைய எலுமிச்சம்பழம் காசு கொடுத்து வாங்க வேண்டியிருக்கு... துர்தேவதையை ஆவாஹனம் பண்ணி, பல பேர் வீட்டிலே வைத்து, அவர்கள் குடியைக் கெடுக்க வேண்டியிருக்கு.. இந்தப் பழத்தை அள்ளீண்டு போ... உனக்கு ரொம்ப உபயோகமாக இருக்கும்..." என்று பொரிந்து தள்ளினார் பெரியவா. அவளோ, தான் ஒரு பில்லி-சூனியக்காரி என்று பெரியவாளுக்கு எப்படித் தெரிந்தது என்று திடுக்கிட்டுப் போனாள்.

அழுதுகொண்டே நமஸ்காரம் செய்தால்; மன்னிப்பு கேட்டாள்.

"உனக்குத் தெரிந்த துர்தேவதை மந்திரங்களை, ஒரு பசு மாட்டின் காதில் சொல்லிவிட்டு, மறந்துவிடு. இனிமேல் பில்லி-சூன்யம் வேண்டாம். அதனால் வருகிற பணமும் வேண்டாம். பகவன் நாமா சொல்லீண்டிரு..."

பின்னர் பாட்டிக்கு விபூதிப் பிரசாதம் மட்டும் கொடுத்தார்.



(மஹா பெரியவாள் தரிசன அனுபவங்கள் - ஆறாம் தொகுதியிலிருந்து )

வெப்பத்தை விரும்பியே..

எல்லோரும் ஏசினாலும்
ஏ.சி.யைத் தான் தேடினாலும்,
ஏதுமில்லை பிணக்குகள்
எனக்கும் எரி வெயிலுக்கும்.

பாரம் மிகுந்தவை
பனி மிகும் காலங்கள்,
உடம்போடு ஏற்றிய
துணிகளோ சுமைகள்.

உடலைத் தீண்டவே
உடைகள் தாண்டாது,
உள்ளம் தீண்டுதல்
என்று தான் நடக்கும்?

ஆசையாய்க் கிள்ளியும்
அகப்படாது சருமம்,
ஆனாலும் கிள்ளினேன்,
கம்பளி என்றவோர்
கடுமை சூழ் கருமம்..

காலைகள் சுருங்கிப்போய்
மாலைகள் 'மப்பும்'
மந்தமான தாரங்கள் கூட
மந்திகள் உடன் விரையும்.

இயற்கைக்கு மாறாய்
நெருப்புகள் மேலிருக்கும்
புகையோ, அடியிலிருக்கும்
அடித்தவனே அணைப்பதுபோல்,
ஆக்கிகளே போக்கிகளாகும்!

முதலாளித்துவங்கள் வாலறுந்து
பொதுவுடைமை மேலோங்கி
அனைத்துச் சுரப்பிகளும்
வேலை பெறும்...

ஆடைகள் குறைந்து போய்,
ஆதி மட்டும் நாம் சுமக்க,
ஸ்பரிசங்கள் குறைந்து போய்
விலகி நிற்க மனமறியும்.

தெருவோரச் சிறுநீர்கள்
தெரிவதற்குள் காய்ந்துவிடும்
தெரு நாய்கள் கூடலின்றி,
தெரியுமாறு தள்ளியிருக்கும்.


வெப்ப மயமாகுமென்று
அனல் பறக்கும் விவாதங்கள்
Go Green Go Green என்று
கோரிக்கை தரும்
விழிப்புணர்வுகள்...

விழிகளை விழிகள் தொட்ட
விழி, புணர்வுகள் போதுமென
விலகலின் விதியறியும்
வீணல்ல, நேர் துருவங்கள்...

விசாரித்துப் பார்த்தவரை
விரும்புபவர்கள் யாருமில்லை
தனியனாய்த் தான் சுடினும்தயங்காமல் விரும்புகிறேன்.




(my status message today in Facebook was: i love practicing mrudangam without fan in the awesome veyyil.. :)
many asked why and that is the reason for the kavithai)

செய்திகளும் (expiry date முடியாத) 'syrup'pu-பார்வைகளும்...

காலாவதியான மருந்துகளைப் பற்றி துப்பு குடுக்கலாம் - காவல்துறை அறிவிப்பு.

மருந்துகள் என்றதும், ஆர்குட்டில் போட்டிருந்த பழைய காமெடி நினைவிற்கு வந்தது.

1. என் வீட்டின் அருகிலிருந்த மெடிக்கல் ஷாப்பில், "இதுல எக்ஸ்பைரி டேட் DEC 2011-ன்னு போட்டிருக்கே, அப்படீன்னா?" என்றேன்.

"நீங்க அதுவரைக்கும் இந்த டானிக்க குடிக்கலாம்"

"எப்படிங்க, அம்பது மில்லி டானிக்க ரெண்டு வருஷம் குடிக்கறது, எனக்கு வேணாம்" என்று கலாய்த்துவிட்டுக்  கிளம்பினேன்.

2. மற்ற கடவுள் பெயர்களை வெறுமே சொல்லும்போது, முருகனை மட்டும் ஏன் பழனி  
   ஆண்டவர், தணிகை ஆண்டவர் என்று சொல்கிறோம்? 
 

  ஏனெனில் அவர் குன்றுதோராடும் குமரன்.... மலை, அதன் மீது கோபுரம் என்று 

   இருப்பவர்... ஆகையால்.... 

   தணிகை "on tower"

   செந்தில் "on tower" 

   பழனி  "on tower"...... :D  

உங்கள் வீட்டில் பழைய மருந்துகள் இருந்தால் கொடுக்கலாம், எதிர் (அ) பக்கத்து வீட்டில் இருந்ததாக! காலாவதியான மருந்து என்பதால்,   காலாவதியான ஒரு அரசியல்வாதியின் ஆசி பெற்ற காலாவதியான நீதிபதி விசாரிப்பார். புஷ்பவதியான மருந்துகள் உண்டா என்கிறார் குறும்பு
குணசேகர். இதற்கிடையில், என் வீட்டருகே உள்ள மருந்தகம் இந்த ரெய்டு தகவல் வந்த நாளிலிருந்து ஐந்து நாட்கள் விடுமுறை! நல்ல வேலையாக அவனிடம் வாங்கியதில்லை. 

*************************************************

மார்கபந்து-மொத சந்து = கருப்பசாமி - கணக்க காமி

மற்றவர்களுக்காக பரீட்சை எழுதி, ஏகப்பட்ட பேரை பாஸ் செய்யவா வைத்திருக்கிறார், ஆப்பக்கூடல் கருப்பசாமி. இ-'தில்' நிறைய அரசு அலுவலர்களும் அடக்கம். அவர்களின் பதவி உயர்விற்கான தேர்வுகளையும் இவர் எழுதியிருக்கிறார். என்னிடம் கூட, சில கல்வியாளர்களின் நண்பர்கள் டிகிரி வேணுமா என்று கேட்டிருக்கிறார்கள்... நான் இப்பவே M.A.Rhythmology படிக்கிறவாளுக்கெல்லாம் கிளாஸ் எடுத்திருக்கேன்... எனக்கு அது போதும் என்று மறுத்துவிடுவேன். அண்ணாமலைப் பல்கலையில் B.A. மிருதங்கப் பாடமிருக்கிறது. ஆனால் அங்கே போய் இருக்க வேண்டும். ஏற்கனவே உங்களுக்கு தெரிந்தவற்றை சோதனை செய்து, கணக்கில் கொண்டு நேரடியாக இறுதியாண்டிலோ, இரண்டாமாண்டிலோ சேர்த்துக் கொள்ளவும் மாட்டார்கள்! 

*************************************************

 அழகிகள் ஆட்டம் - ஆவிகள் நோட்டம்

கண்டவர் விண்டதில்லை; விண்டவர் கண்டதில்லை என்பார்கள். ஆனால், winter-ல் தான்,  தலையிலே கங்கை, பனிமலையில் பிறந்த மனைவி, குளிர் இரத்தப் பிராணி உடலெங்கும் ஊறும் சிவனுக்கு, விடியற்காலையில் மார்கழிக் குளிரில் சந்தனக் காப்பு வேறு! [எனவே, winter to the core கண்ட "தில்லை"] இத்தனை சீதளத்திற்கு இன்னொருத்தரானால் குளிர் நடுக்கி, சளி பிடித்து என்னென்னவோ ஆகியிருக்கும். ஆனால் பக்தர்கள் இதயத்தில் குடி கொண்டிருக்கும் ஈசனே, அவ்விதயங்களின் தாபச் சூட்டைத் தாங்க, உனக்கு இவ்வளவு குளிரும் பத்தாது... என்பது போன்ற பொருளில் "மௌலௌ கங்கா சஷாங்க..." என்ற ஸ்லோகம் வரும்.

மணிகர்ணிகா சுடுகாட்டில், இடு-கட்டில் நங்கையர் autom அளவு ஆடைகளுடன் ஆட்டம். பிரார்த்தனைகள் நிறைவேறுகின்றனவாம்!

"Autom" துள்ளலாக இருந்தால் "Spring."
சுற்றி எரியும் பின நெருப்பே "Summer."
வேடிக்கை பார்க்கும் சாதுக்கள் "Fall."

ஹ்ம்ம்... விண்டரவர் கண்டதில்லை போலும்!

நல்லவேளை, இதை சன் நியூசில் காட்டியிருந்தால், "இன்னாமே... குளிர்ல(winter) உனக்கு?" என்று உஷார் செய்ய முயன்றிருப்பார் Kwater Koyindhu. செல்வராகவன்களும் மேகமொன்பதுகளும் சிவப்புச்சூரியன்களும் தங்கள் படம் படு வெற்றி பெறவேண்டி, ஆஸ்தான ஆட்ட நடிகைகளை அங்கே அனுப்பலாம்.  நமது கதாநாயகர்கள் full suit-ல் கழுத்தில் woolen muffler சுற்றிக்கொண்டு நடை பயில, நடிகைகள் மட்டும் குறைந்தபட்ச ஆடைகளுடன் டிப் பாடும் அவலத்திற்கு மாற்றாக இருக்கும்.


*************************************************

  கோடை தணிக்க கொடை நாட்டு more...

தாபத்ரய வெயிலற, மக்களுக்கு நீர் மோர் வழங்குமாறு செல்வி செயலலிதா தொண்டர்களுக்கு கட்டளையிட்டுள்ளார். தி.மு.க.விற்கும் அ.தி.மு.க.விற்கும் சந்தி தான் வித்யாசம் (மலையாளிகள் மன்னிக்கவும்)

வாக்காளர்களுக்கு....
  பணம் கொடு தாயே -  பணம் கொடுத்தாயே!
தொண்டர்களுக்கு...
  பேட்டி கொடு தாயே - பேட்டி கொடுத்தாயே!
அடிப்பொடிகளுக்கு...
    பதவி கொடு தாயே - பதவி கொடுத்தாயே!

இப்படியே பட்டியல் பெருகும். இப்போதைக்கு இது போதும், இன்னொரு முறை சந்திப்போம்.

தெருவ மறிச்சு கோவில் கட்டி...

என் தோழி: ஏன் அண்ணா இப்படி எல்லாம் ஆகறது.. :( 


"மக்களின் பேராசை... ஞானத்திற்கான தேடலின் முடிவு தான் குரு என்பதை ஒதுக்கி, தேவைகள் தீர்தலின் ஆரம்பமே அவர் என்ற அரிப்பினால், அது போன்ற தோற்றம் உள்ளவர்களிடம் தங்களை இழக்கிறார்கள்..உன் பதிலைச் சொல்.. எத்தனை முறைகள் ஞானத்தை மட்டுமே கேட்டிருக்கிறாய் உன் குருவிடம்?


சிஷ்யனின் அம்மா: ஏன் நாகராஜ் சார், இப்படி அர்ச்சகர் சாமியார் எல்லாம் தப்பு பண்றாளே...

ஊருக்கு ஒரு கோவில், ஒரு மடம், ஒரு குருன்னு ஏன் வெச்சிருக்கா... ஏன்னா, 1000 பேர் இருந்தா, அதுல 200 பேர் நல்லவாளா இருப்பா... அந்த இருநூற்றுல ஒருத்தர் ரெண்டு பேர் தான் Qualityயோட  இருப்பா... ஐம்பதாயிரம் மான்களுக்கு அம்பது புலி தான் இருக்கு காட்டுல... அந்த மாதிரி, இதுல ஒரு ecological balance இருக்கு... இந்தியா எவ்ளோ பெரிய தேசம்.. , காஞ்சிபுரத்துல தான் உக்காந்துண்டு, மீதி மொத்த தேசத்துக்கும் நாலே நாலு எடத்துல மடங்கள் போறும்னு வெச்சாரே ஆதி சங்கரர், அது இந்த quality-ய  maintain பண்றதுக்கு தான்... இத்தனை கோடி ஜனங்களுக்கு ஒரு ரெண்டாயிரம் மடங்களாவது வெச்சிருக்கலாமே! 

நீ தெருவுக்கு தெரு கோயில், ஊருக்கு அறுவது மடம் வெச்சேன்னா, இப்படி தான் ஆகும்... வேற ஆள் கெடைக்காம, தகுதி கொறச்சலா இருக்கறவா, தகுதியே இல்லாதவா எல்லாரும் வந்து சேருவா... ஞானத்தக் கேக்கலைன்னாலும், பேராசையால அது வேணும் இது வேணும், என் புள்ள immediate-ஆ வேலைக்கு சேர்ந்த அடுத்த வருஷம் CEO ஆயிடணும், என் பொண்ணு கால்ல அவ மாமனார் மாமியார், நாத்தனார் எல்லாரும் விழணும் இப்படியெல்லாம் ஆரம்பிச்சு, விஜய் படம் நன்னா ஓடணும்னு இவா வேண்டிக்கறது வரைக்கும் அவஸ்யமா? வெளிப்படையா சொல்லிக்க முடியாத ஆசைகளோட ஜனங்கள், அத தீர்த்து வெக்கறவான்னு சில பேரைத் தேடிண்டு போனா,

எங்கயானும் காசு வரும்னு தெருவ மறிச்சு கோவில் கட்டி பொழப்பு பண்றவாள்கிட்ட தான் கூச்சமில்லாம போய்க் கேக்கத்தோணும்... 

மொதல்ல, ஒரு மனசா ஒரே  மார்கமா இல்லாம, வீட்டு சொவர் பூரா ஆணி அடிச்சு, விதம் விதமா இருவத்தஞ்சு படம் மாட்டி வெச்சு, அதுல ஓரத்துல எழுதீர்க்கற செந்தில் ஸ்டூடியோ, haaji moosa frame works, நாதன் பிரதர்ஸ்-க்கும் சேர்த்து கற்பூரம் காட்டறத நிறுத்து... அங்க தான் ஆரம்பிக்கிறது  ஆசைகளும் 

compromise-ம்....

Not A Coach for Disabled - 2

When the train stopped at Thiruchi, I heard a strong beat on the window and found it was a guard. There were 3, 4 persons around him. I decided and opened the door and the guard never came in. Instead, he asked a guy to get in and said, “namakku therinja paiyan thaan... thirunelvElila eRangeeduvAru... kadhavai sAththikkunga.. yAr thattinAlum thoRakka vENAm...”

The guy entered, spread some newspaper and slept. As he came in, my conversation with the woman who was in front of me came to an end. She was the escort for her daughter who can’t talk and hear. Two decades ago, she was in love a conductor and married him against the wish of both the families. She belonged to the Nadar community and the man was a Kumbakonam Iyer. Her daughter is 23 years old now and she is yet complete plus two, as she had to discontinue her studies due to wedding bells. A businessman, aged 42 is her beloved hubby who just ignored her handicap and had the mettle to read her mind. Well, but your being in a state of knowing everything but can’t speak your mind is difficult, especially when you are educated.

Education elevates your life but, it keeps you sensitive and also makes you feel more, what you can’t do, what your limits are, what is the difference between the incoming and outgoing etc. Ignorance is a blessing if you are surrounded by unchangeable Faux Pau.

I played for Kundrakkudi M.Balamralikrishna(vocal) and for Anand (violin solo). The stay was one of the best as Shri Krishnamurthy and Smt. Savithri showered a great care and hospitality with delicious food.

AthukkAl bhagavathi’s pongal fest delayed the arrival of ananthapuri express by 50 minutes on our way back. This time, the coach for disabled was a bit neater. A bank officer and his friend joined me up to thirunelveli. Iruttu kadai halwa costs Rs.120 per kg. The halwas sold near railway station are not original. Shanthi Sweets sells it for 80 rupees and it costs 100 Per kg in a nearby shop. The mixture sold at shanthi is famous and you may have to wait in queue to for 20minutes to buy it.

Nallakannu an advocate boarded at valliyur, with his escort and I heard many stories about missionaries converting many people in south Tamil Nadu. They target the Hindu families which have disabled members and say, the cause for disability is being Hindu and the remedy is to “hug” Christianity! Conversions cannot be stopped. There was a speech going on, at vadiveeswaram just before my concert by the Brahma Kumaris association. A man aged around 55, who came down from the stage, reached me and said, “sahOdharA... nAn kaduvaLaip pArththirukiREn... neengaL kANa vENdAmA.. mavunt abuviRku vArungaLEn oru  muRai... illAvittAlum, neengaL vasikkm paguthiku arugilEyE, engaL iyakkaththil sEralAmE” {brother, i have seen god... you should see HIM too.. come to mount abu once... or, you can visit any arya samaj nearby your place... welcome..]

Even if all the humans, animals and the rest were transformed to one religion, intersects will try to convert or compel the other to come to their “world!”

Then the day light match commenced with a real bang by one man claiming he is handicapped and we asked him to show the ticket and asked him where his escort is. His eyes turned red and he threatened us to open immediate or he would not be responsible for whatever may happen if he becomes angry and added “open the door.. you have space here...” We declined.

A crowd of twelve (normal people who turned abnormal) knocked like hell in the following station. This time, there were more warriors, I  think, as we got titles, surnames and citations in “chaste-thamizh” for free of cost and just like the rhyming words they used, many of them took oath to kill us at egmore railway station. One man with his friend came closer to the window and screamed he is handicapped and wishes to enter. The train tore the dark into pieces with its horn before we could do anything for him and he managed to run to the unreserved coach and joined us in the next station.

Two more persons got into our place showing the tickets reserved under concession for disabled and we slept. The superfast-6124 tried to be faster in a view to adjust the time delay.

When I heard someone rocking the glass door above my head, the train was in Madurai. I, woke up one man and asked him to open quickly as I saw a visually impaired lady near my window, crying and asking to open the door. She would have travelled more and encountered many cruel hearts.  Before that man could reach the door, there appeared an RPF guy with a walky-talky and started calling the names and shouted he would imprison the man. But, there was no delay at all. The responsible constable vanished from the scene, the moment we open! Constable who gone instable!!

As a consequence, the lady and her group of 6 people, all visually impaired couldn’t swim against the tide of many people who entered forcibly into the compartment. At last, they managed to get in and sat between the two lower berths. It was pathetic to witness such a situation. Everyone looked tired like anything, that too at 1AM in the night, with their eyes begging to sleep and body strives to shed on the floor. They are just people from the lowest layer of the society and seemed toy sellers travelling to various places. The toys just kept in open cloth bags and many took them in their hands to see what it was and kept it back, without the knowledge of the sellers.

I was keeping a dhinakaran daily under my legs to avoid the dust and dirty floor whenever I sit, but they lied there, keeping their faces closer to THAT floor. One man, who was lean and youngest of them, went under my seat and slept THERE for want of space. A family with two men, three women and a kid tossed a loathsome look on them and murmured their dissatisfaction that these blind people occupied more space. They also voiced in high decibel that, “when people are suffering to even sit properly, why the hell these people lie here...?” Naadimuthu, one of the sellers, replied in a strong tone, “hey.. Don’t shout unnecessarily... this is a coach for disabled... we have the right to be here... if you feel any discomfort, go to hell...” He knew that there were many people and aired his voice without knowing who deserves his reply. That is where the person doesn’t exist and just the question takes the role of a man. If you can see, you will weigh the man passing comments on you, for sure before you react to it. But, naadimuthu can only feel the pulse of the voices...

If 20 guys encroach like this, how can a disabled person reach the rest room? Okay, they are destined to be suffering like this. If anyone of the normal persons go there and return with wet legs, making his foot marks near the faces that sleep there, is it a matter of pride? Is there anything that can do damage to one’s self esteem than this?

They all got down at chengalpet. Now we saw a tribe of shameless office goers trespassing into our compartment and they never hesitate to keep their things anywhere and sit anywhere they like. The lady sleeping in the opposite seat opened her eyes to look at the ass of a man and two more men near her legs. They all had Times of India or Deccan Chronicle, the low cost dailies and sat all over. Even the hand rail gave room to 5, 6 six men. There were two disabled persons among this herd. One was in a corner of the seat and a lady who works in Chennai was successful in negotiating a place near my legs. They were discussing many things loudly where I needed to say 30, 40 ‘excuse me’s to find my way to toilet. And, it takes time, as everyone is keen to scan me and find in what way I am disabled and then only they move.

Dear useless HR for railways, you appoint three guys to take care of the passengers in AC Coach. Two do the bed and one supervises it. They act as bell boys too. Most of the times, they just stay drunk and I have avoided calling them and asking them anything as they spread the smell of rotten fruits in an air conditioned coach. It is a stink for non-alcoholics and it stimulates the one likes it. It is awful and unhealthy both ways, to and fro!

If your so called majesty can employ three guys like this with central government salary, can’t you keep a helper in the coach for disabled who can check the tickets and let real handicap in? The coach for disabled is always at the end or the one next to engine. If we have to buy something to refresh or eat or if we need any medical assistance, wouldn’t it be helpful, if this kind of coach is placed in the middle? It is a shame that the railways keep a coach like this and ask us to travel with “escort.”

The coach that you gift us on compassionate grounds, grounds the disabled not on the platform but on the land many times, since the coach is at the tail end. The vendors too never come there as they have to cross the closed windows of the AC coaches and you can’t expect them to incur loss. The pantry corner fellows are stopped too, as the vestibule ends with sleeper coaches itself.

I have sishyas, friends or someone else; what the ordinary men have? If there is no escort, we can’t even get the concession at all!  Why someone could not see me off here and someone can receive me at the other end and the railway takes care of me during travel?

If your man guards the door properly, will the floors be this much abominable? If limited number of passengers unlike, an invading crowd, uses the rest room wouldn’t it be cleaner? Instead of this two disabled and two escorts getting a reservation and travel inside this all time knocked useless locked doors, if you provide 8 sleepers and 4 chairs with a single guy for assistance (without escorts occupying half of it), wouldn’t that open new avenues for more number of handicapped persons to have a real “Happy Journey ?”

The last issue of junior vikatan says that the railways held a competition and run model trains with an engine and 9 compartments and it was heartening to see how enthusiastically the employers took part in it. Also there were some valuable suggestions like fixing brail numbers for enabling the blind to find their seat number in the coach for disabled!

This is not all a coach for disabled and instead you PREACH & COACH DISABILITY to all of us.

Naadimuthu, holding the bag and resting his head on his hand unable to sleep...