Friday, July 29, 2011

காதலால்...


கடவுள் மட்டுமல்ல;

நானும்.
என்னை நோக்கி நீ
வைக்கும் ஒவ்வொரு அடிக்கும்
நான் பத்தடி வைத்துவிடுகிறேன்.

-------------------------------------------------------------

அர்த்தமற்றுப் போகின்றன
கூப்பிடு தொலைவு,
நாலே எட்டு,
இதோ... இங்கே தான்,
தொட்டுவிடும் தூரம்

எல்லா வார்த்தைகளும்
சாலையின் மறுமுனையில்
உன் முகம் தெரிந்த 
பரபரப்பில்.

-------------------------------------------------------------

அலைபேசி எதுவும்
அறியவில்லை அப்போது நாம்.
பஸ்ஸில் ஏறிவிட்டேன்,
பாரிமுனை கடந்துவிட்டேன் 
சந்து திரும்பிவிட்டேனென
அபத்தமாய் அனுப்பிக்கொள்ளா
தவிப்புக் காதல் 
வருமோடி?

-------------------------------------------------------------

உன் வீட்டிலோ 
என் வீட்டிலோ பார்ப்பதை விட
சந்தித்துக் கொள்கிறோமே 
வழியிலேயே எங்கேனும்,
பாதியாய்க் குறைந்த
பயண நேரத்தால்
கூடுதலாய்ப் கிடைக்கும்
அந்தச் சில நிமிடங்கள்...
அவைகளே நிற்கின்றன
அடி நாக்கில் இனித்தபடி.

-------------------------------------------------------------

கண் பார்த்த கணங்களும்
கை பிரிந்த பொழுதுகளுமே
எழுதியெழுதி
பேசிப்பேசி,
நடக்கவேயில்லையா
இடையிடையே...
எப்போதேனும்
எதுவும்? 
-------------------------------------------------------------


காற்று 
புகவில்லை;
ஓசை கூட  
கடக்கவில்லை.
எனினும்,
ஆரத் தழுவிய 
உணர்வில்லை
அப்போதைக்கு 
'அணைத்துக்கொண்டோம்'.

-------------------------------------------------------------


சூடாய் இருக்குமிடம் நழுவி 
குளிர் நோக்கியே 
குவியுமாம் 
வெப்பம். 
இருவருமே 
தஹித்திருக்க 
எப்படிக் குளிர்ந்தோம் 
நீயும் நானும்?

-------------------------------------------------------------

5 comments:

  1. அழ்கான பகிர்வு. பாராட்டுகள்.

    ReplyDelete
  2. மனமார்ந்த நன்றிகள். :)

    ReplyDelete
  3. காதல் கரைபுரண்டு ஓடுகிறது.. :-)

    ReplyDelete
  4. நல்ல கவிதை.
    வாழ்த்துக்கள்.

    ReplyDelete