கடவுள் மட்டுமல்ல;
நானும்.
என்னை நோக்கி நீ
வைக்கும் ஒவ்வொரு அடிக்கும்
நான் பத்தடி வைத்துவிடுகிறேன்.
------------------------------
அர்த்தமற்றுப் போகின்றன
கூப்பிடு தொலைவு,
நாலே எட்டு,
இதோ... இங்கே தான்,
தொட்டுவிடும் தூரம்
எல்லா வார்த்தைகளும்
சாலையின் மறுமுனையில்
உன் முகம் தெரிந்த
பரபரப்பில்.
------------------------------
அலைபேசி எதுவும்
அறியவில்லை அப்போது நாம்.
பஸ்ஸில் ஏறிவிட்டேன்,
பாரிமுனை கடந்துவிட்டேன்
சந்து திரும்பிவிட்டேனென
அபத்தமாய் அனுப்பிக்கொள்ளா
தவிப்புக் காதல்
வருமோடி?
------------------------------
உன் வீட்டிலோ
என் வீட்டிலோ பார்ப்பதை விட
சந்தித்துக் கொள்கிறோமே
வழியிலேயே எங்கேனும்,
பாதியாய்க் குறைந்த
பயண நேரத்தால்
கூடுதலாய்ப் கிடைக்கும்
அந்தச் சில நிமிடங்கள்...
அவைகளே நிற்கின்றன
அடி நாக்கில் இனித்தபடி.
------------------------------
கண் பார்த்த கணங்களும்
கை பிரிந்த பொழுதுகளுமே
எழுதியெழுதி
பேசிப்பேசி,
நடக்கவேயில்லையா
இடையிடையே...
எப்போதேனும்
எதுவும்?
------------------------------
காற்று
புகவில்லை;
ஓசை கூட
கடக்கவில்லை.
எனினும்,
ஆரத் தழுவிய
உணர்வில்லை
அப்போதைக்கு
'அணைத்துக்கொண்டோம்'.
சூடாய் இருக்குமிடம் நழுவி
குளிர் நோக்கியே
குவியுமாம்
வெப்பம்.
இருவருமே
தஹித்திருக்க
எப்படிக் குளிர்ந்தோம்
நீயும் நானும்?
------------------------------
